Uit: Heerenveense Koerier, maandag 25 juli 1949
Rietman en Meynen terreinkampioen van Friesland
GESLAAGDE MOTORSPORTDAG
op circuit „Prikkedam” te Makkinga
————————————————–
Vijfduizend toeschouwers zagen spannende races.
De eerste Friese terreinkampioenschappen, Zaterdag verreden op Mukkinga’s mooie circuit „Prikkedam”, zijn een waar succes geworden, sportief zowel als organisatorisch.
In spannende races — waaruit tenslotte Rietman en Meynen als de besten, ais de eerste Friese titelhouders te voorschijn kwamen — heeft de top van onze Nederlandse terreinrijders aan liefst vijfduizend toeschouwers laten zien, hoe attractief deze vorm van motorsport wel is en we vingen voldoende enthousiaste klanken op om te mogen veronderstellen, dat het in Makkinga niet bij deze ene keer zal blijven. Vol lof waren de rijders over het circuit— zeer snel, maar toch ook met genoeg obstakels om stuurmanskunst een grote rol te laten spelen — en in een dorp dat zijn krachten weet te bundelen op een bepaald doel, zal men dit gunstig oordeel stellig weten uit te buiten. Een jaarlijks motorsportevenement daar op het heidje tussen weg en Tjonger, die mogelijkheid zit er best in!
Het dorp Makkinga had zich in feestpronk gestoken, talloze vlaggen verwelkomden de motorsport-enthousiasten. In de ochtenduren kwamen ze al opzetten, de echte liefhebbers, die voor geen nog zoveel de training willen missen. Tijdens zo’n trainingsuurtje kan men rustig de mooie plekjes langs het circuit opzoeken en zich, zonder de spanning van de races, geheel concentreren op de rijcapaciteiten, de fenomenale stuurmanskunst, welke er voor nodig is om uit de diepe zandkuil komend (springend!) de motor recht door de zandvlakte te trekken of om een lastige hairpin perfect te nemen.
Koops, de grasbaan-racer deed met zijn D.K.W.-tje wat onwennig op dit zware pad, nieuwelingen trainden ijverig om wat routine op te doen, maar Rietman, de crack, trainde bepaald „zwaar”. Blijkbaar wilde hij door grondige verkenning van het circuit het eigen terrein-voordeel van zijn rivaal Koning zoveel mogelijk nivelleren. Op dat moment zat Appie nog in Oosterwolde, reparerend aan zijn Trophy-Triumph, een prachtige speciale machine (lichte motor en kort frame, daardoor vlot handelbaar), waarmede hij helaas totnogtoe niet fortuinlijk rijdt. En wanneer Rietman over een heuveltje „sprong” zonder een centimeter uit de koers te raken, of in de lastige bochten met een diep en smal spoor zijn zware krachtbron recht trok als een stuk speelgoed, was de bewondering algemeen. Dat zou even een strijd worden! Want daar toerden ook nog altijd rond de rustige Van Heukelom en een vermetele knaap: Baudoin, de ontdekking van dit seizoen. Nu nog op een 350 cc machine doch waarschijnlijk binnenkort op een speciale Matchless. Zo zat de spanning er meteen in. Interessant zijn al dievoorbereidingen ook om de kameraadschappelijke sfeer. Men leende elkaar niet alleen benzine en olie, maar zelfs bougies, zuigerveren en wat niet al.
En onderwijl de motoren aan een laatste inspectie werden onderworpen, het publiek bleef toestromen, de heer Feitsma (met Piet Nortier-allures!) allerlei nieuwtjes en nuttige mededelingen door de luidsprekers perste tot aan de uithoeken van het circuit, zal de penningmeester zich wel eens in de handen hebben gewreven. Een garantiefonds, ruim overtekend door de Makkingasters, is mooi, maar men komt nu eenmaal liever zelf met de hakken over de sloot. Wat werkte het weer mee!
Aan de start.
Precies op tijd — de organisatie klopte — werden de junioren op lichte machientjes (tot 125 cc) aan de start geroepen, even later vertrokken zeven van die bromvliegen en kreeg ‘t publiek meteen al een mooi duel te zien. De DKW-rijder P. Zaagman, snel vertrokken, kon de Gebu van v. Burik maar niet kwijtraken en moest in de derde ronde de leiding afstaan. Achter dit tweetal had Foppe de Boer — in opkomst en in het zand al even goed thuis als onlangs in Wolvega op de grasbaan— zich op de derde plaats genesteld en toen Zaagman in de 5e ronde moest repareren, schoof de jonge rijder uit Oudehorne op naar de tweede
plaats. Veel strijd zat er toen niet meer in, want v. Burik’s voorsprong was te groot en Zaagman, weer rijdend, kon wel Selling en de Makkingaster rijder Albertus Slofstra passeren, maar De Boer’s 2de plaats niet meer in gevaar brengen.
Twaalf machines boven 125 cc, eveneens bereden door junioren, zetten bij het vertrek de toeschouwers langs de ruime startplaats aardig in het stof. Drie ronden lang kwam Swalve (Norton) op kop door, doch kreeg helaas, juist toen de Matchless-rijder Brands een bedreiging ging vormen en een interessante strijd om de leiding mocht worden verwacht, pech met zijn ketting. Het ging nu verder tussen Brands en R. de Vries, beide op een 350 cc Matchless, waarbij de Rolder aannemer juist iets sneller draaide en tenslotte royaal won. Spannender was de strijd achter de kopgroep. Oosterwolde’s sportieve dokter Jongebreur
op een tweetakt Jawa, kreeg bougiepech. Wijshake reed niet onverdienstelijk, maar de Appelsga’ster Witvoet was toch duidelijk de snelste Ooststellingwerver.
Hij kon in de 9e ronde de derde plaats overnemen van v. d. Ploeg, moest die vier ronden later afstaan aan Ruiterkamp, doch wist vlak voor de finish onder enthousiasme van het publiek z’n rivaal voor de eervolle derde plaats toch nog weer te verschalken. Hier bleek duidelijk het voordeel van een ruime baan, met vrijwel overal gelegenheid tot passeren.
Mooie strijd bij de senioren
Na de junioren (met de leeftijd heeft dit niets te maken, slechts door prestaties kan men van junior promoveren tot senior) kwamen de senioren aan de beurt, waarbij het ging om de Friese titels.
Eerst de klasse tot 125 cc inhoud. Wat zijn die lillyputters, in kundige handen, toch snel! Meynen, met een zelfgefokte Eysink, presteerde het om sneller te draaien dan de zware klas junioren en hij was het ook, die resoluut de leiding nam en van het begin tot eind aan de kop heeft gereden.
Zat er dan geen spanning in? O, jawel, eerst de kleine Koops (later zakte hij af en kreeg pech), daarna de bekende Batavus-rijder Mobi Vierdag (hij lag na 6 ronden nog maar 15 seconden achter de koprijder) vormden een bedreiging, waarbij het niet tot een directe aanval kwam. Op het juiste moment vroeg en kreeg Meijnen een paar kilometertjes meer van z’n pittige Eysink en toen kon Vierdag het tempo niet volgen.
Er gebeurde echter meer, Piet van Dockum begon de aandacht te vragen. Zijn machientje steunend met het gehele lichaam, extra P.K.’s aanvoerend in de bochten door een „afzetje”, kwam hij opzetten en kreeg zowaar in de 9e ronde Vierdag te pakken.
Bijzonder aardig gevecht tussen twee oude rotten. Meynon lag echter te ver voor, was onbereikbaar geworden en ging zeer verdiend als kampioen door de finish. Met een lauwerkrans om de schouders mocht hij z’n ererondje rijden.
Pech sprak een woordje mee
In terreinritten wordt veel van de motoren gevraagd en met de pech-factor dient terdege rekening te worden gehouden. Appie Koning weet er van mee te praten’ Prachtig had hij, in de start eigenlijk nog, de leiding genomen in de zware klasse en z’n fenomenaal rijden in de eerste ronde trok sterk de aandacht.
Rietman, v. Heukedom en Baudoin, zij stelden alles in het werk om te volgen, doch konden niet verhinderen dat Appie Konings voorsprong groter werd. Zou hij er nu eindelijk eens in slagen z’n grote rivaal te slaan? Neen, na twee ronden kwam de Oosterwoldenaar pas op de negende plaats door. Ergens in de buurt van het bosje was de ketting van z’n Triumph gelopen en vlak voor de start spatte de ketting nogmaals van de motor. Tweemaal repareren, met meer dan een ronde achterstand begon Koning opnieuw. Kansloos uiteraard, maar een sportieve geste!
Baudoin, door een val (dat gebeurt meer maar het is vrij ongevaarlijk op een terreincircuit) tijd verspelend, deed het zelfde en deze twee rijders, jagend voor positieverbetering, zorgden voor interessante dingen. Aan de kop reed steeds Rietman, ongenaakbaar, een ware motoracrobaat in de bochten en het mulle zand. Op de voetrusten staande „ploegde” hij z’n zware machine door de zwaarste gedeelten, kaarsrechte sporen trekkend, bijzonder attractief nam hij de heuveltjes en de kuil. Achter hem, op de tweede plaats, reed van Heukelom in super-stijl, beheerst in al de capriolen welke moesten worden gemaakt. Aan de positie van dit tweetal viel niet meer te tornen. Wel konden Baudoin en Koning tal van tegenstanders passeren en zelfs de kranig rijdende Dijkstra, pas senior geworden, moest
er aangeloven. Appie’s „trophy” is toch belangrijk sneller dan z’n oude Triumph, waarop Dijkstra thans rijdt. Veel geluk heeft Koning echter niet met z’n nieuwe machine, want nu bleek na afloop het frame te zijn gebroken. Rietman won gedecideerd, zelfs een klein valpartijtje (dat toch altijd kostbare seconden kost) kon hem niet deren.
Een waardig kampioen, wiens prestatie met een hartelijk applaus werd begroet tijdens het ererondje.
‘s Avonds in de feesttent te Makkinga reikte voorzitter Feitsma van de motorclub Ooststellingwerf de fraaie prijzen uit, prachtige tropheeën, welke zeker een ereplaatsje zullen krijgen bij de renners thuis. ledereen was tevreden, de organisatoren en ook de renners, getuige de volgende uitlating van der prijswinnaars: „tot en volgend jaar!”
En de heer Sybrandy vertolkte de dankgevoelens van de K.N.M.V.
Tenslotte zouden we tekort schieten, wanneer we niet even noemden het goede werk van de politie, die voor een vlotte verkeersregeling en afzetting van het circuit zorgde.
De uitslagen.
De volledige uitslagen luiden:
JUNIOREN.
Licht klasse (tot 125 cc):
1. G. van Burik, Apeldoorn (op Gebu), 12ronden van 2V_ km in 52 min., 3.6 sec;
2. F. de Boer, Oudehome (DKW) 52.28.3; Op een ronde:
3. P. Zaagman, Oosterhagebrug (DKW): Op 2 ronden:
4. R. T. Selling, Amsterdam (Eysink): Op 3 ronden:
5. A. Slofstra, Makkinga (Batavus).
Snelste ronde: G. v. Burik in 4.12.1.
Zware klas (boven 125 cc):
1. W. Brands, Rolde (op Matchless), 16 ronden in 1 uur 5 min. 36.9 sec;
2. R. de Vries Roden (Matchless) 1.08.21.4;
3. W. Witvoet, Appelsga (Matchless) 1.08.33.4;
4. D. J. Ruiterkamp, Laag Zuthern (Triumph) 1.08.36.2; op 1 ronde:
5. A. Limburg, Vorden (Matchless);
6.,L. Wijshake, Fochtcloo (Velocette).
Snelste ronde W. Brands in 3.57.2.
SENIOREN.
Lichte klas (tot 125 cc):
1 en kampioen van Friesland H. J. Meynen, Utrecht (op Eysink), 12 ronden in 47.08.8
2. P. v. Dockum, . Rotterdam (Eysink) 47.34.7;
3. Mobi Vierdag, Amersfoort (Batavus) 47.53.9:
4. J. H. de Bic, Ugcheleh (DKW) 49.28.6;
5. H. Middel, Leek (DX W) 50.34.2.
Snelste ronde: K.” J. Meynen in 3.35.6.
Zware klas (boven 125 cc):
1. en kampioen van Friesland H. Rietman, Doetinchem (op Triumph), 16 ronden in 56.19.8;
2. J. C. v. Heukelom, Hilversum (Matchless) 57.13.2: op 1 ronde:
3. F. Baudoin, Leende (Matchless);
4. A. Koning, Oosterwolde (Triumph);
5. J. Dijkstra, Drachtster Compagnie (Triumph); op 2 ronden:
6. J. A. Phenniks, Valkenswaard (AJS).
Snelste ronde: H. Rietman in 3.25.5.
